Het was een mooie ochtend op drie maart in 2020. Net zoiets als vanmorgen (13-3). Het gras was wit van de vorst. De zon kwam langzaam hoger. Ik kwam aan bij een weiland waarvan ik wist dat daar soms een roedel herten aan het grazen kon zijn. En dat was zo. Mogelijk hadden ze genoeg gegeten en waren ze blij dat de zon op kwam. De herten hadden behoorlijk veel energie. Ze renden maar heen en weer. Hun adem gaf wolkjes af. Het was prachtig om te zien. Soms stonden ze even stil. Dat gaf mij de gelegenheid om wat foto's te maken.
In het midden van de foto links zie je een hinde met een deel witte kop. Zij werd door de hertenspotters 'Witkop' genoemd. Ze was al op leeftijd en een paar jaar later zagen we haar niet meer bij het roedel.
Rechts staan twee jongere herten. Aan de geweien is te zien hoe oud zo'n hert is. Ik vind dat lastig, maar ik denk dat het linkse hert twee jaar kan zijn. Zo'n hert heet een spitser. Dat is ook wel te zien aan de twee spitse geweien. Na twee jaar komen er meer zijtakken aan het gewei. Dat zie je bij het rechtse hert. Dat hert is een stukje van het gewei kwijtgeraakt. Ze stoeien nog wel eens en dan kan dat zomaar gebeuren. Als de stangen vallen krijgt hij vanzelf weer een goed gewei.
Nog een paar winterse plaatjes!
Als laatste geef ik de link naar de film van deze ochtend. Je ziet ook regelmatig 'Witkop' in beeld. Een mooie herinnering aan haar. De film is gemaakt met mijn kleine fototoestel, een panasonic DMC-TZ70.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten