Eind februari en begin maart verliezen de edelherten hun geweien, oftewel stangen. Ik heb dat nog nooit gezien, behalve op filmpjes. De geweidragers schudden met hun kop of stootten tegen iets en dan valt de stang er af. Dat is best een ingrijpend gebeuren vertelde een boswachter. Het kost het hert een hoop energie en hij is verzwakt na die tijd. De boswachter vertelde dat het hert dan een prooi kan zijn voor de wolf. Hij was de helft van zijn geweidragers door wolven kwijtgeraakt.
De oudste geweidragers verliezen het eerst de stangen. De jongeren, spitsers (als ze twee kleine stangen hebben) veel later.
.JPG)
Het kan zijn dat iemand een stang vindt. Als het op het pad ligt mag je het meenemen. Ik wist dat niet maar ik hoorde dit in een film van Marcel Everts.
Nu hebben wij in 2019 een stang gevonden. Toen dachten we, mijn man en ik, dat we het niet mee mochten nemen. Maar voor het geval dat we er één zouden vinden hadden we een jute zak mee genomen. We gingen vaak het bos in en ja, het was een keer raak. De stang ging in die jute zak en in mijn rugtas. We hoopten dat we de boswachter niet tegen zouden komen, want zo'n kans krijg je zelden. Het liep goed af.
Deze pronkt nu in onze kamer.
De meeste stangen liggen echter op onbereikbare plaatsten.
2 opmerkingen:
Dit is natuurlijk een droom! Gaaf hoor. En toch verbaast het me ergens best wel, dat je er niet vaker eentje hebt gevonden. Omdat je de edelherten tijdens je struinuurtjes toch regelmatig wel tegenkomt?
Wat leuk dat je reageert Miriam, nu weet ik ook gelijk dat dit werkt. Het is lastig om geweien te vinden. Ook al zouden ze vlek bij het pad liggen dan nog lijken ze op takken. Bovendien zijn er stangenstruiners die er eerder bij zijn dan ik. Het is niet anders.
Een reactie posten