ZWIJNEN

Ook zwijnen behoren tot mijn favorieten. Het is alleen jammer dat ik ze niet zo vaak meer zie. Gelukkig heb ik foto's genoeg van ze gemaakt. Zoals deze van 15 januari 2024 in de sneeuw wat het natuurlijk extra leuk maakt. 

Dit zwijn kon ik 8 juni op de foto zetten. Het vingerhoedskruid versiert het geheel mooi.                                             

Zolang je maar niet tussen de jonkies, die frislingen genoemd worden, en het moederzwijn in staat gebeurt er niets. Toch heb ik wel eens tegenover een brommend zwijn gestaan. En dat is best spannend. Het zwijn was gelukkig wel de eerste die wegging.

 

17 Augustus. Dit wilde varken poseerde even voor mij op het pad waar ik langs wilde. 

Even iets terug in de tijd. Op 16 september 2023 liep dit zwijn onzeker te scharrelen langs een poel. Helaas vond ik hem de volgende dag dood in die poel, zoals je op de foto hieronder ziet. Kikkers zaten lekker bovenop hem. De natuur is hard, maar zo gaat het. 

Natuurlijk staat dit op film. Maar je moet er wel tegen kunnen.

 

 

 

 

 

 

 

Dan nog een vrolijke foto. Hier wordt je weer blij van. Moeders met een stel dorstige frislingen, dat zijn erg jonge zwijntjes. Ook op You-tube te zien.

Als laatste een filmpje over zwijnen met frislingen die 's morgens vroeg voor mijn neus heen en weer over het pad renden. Dat was genieten. 

DE BEVER

Een bever in de stad. 

Op 18 mei 2023 stond ik aan de rand van het water uit te kijken naar de IJsvogel. Iemand attendeerde mij erop dat er een groot beest zwom. Ik zag hem en was verbaasd dat ik een bever zag. Zou hij helemaal uit het Harderbos in de Flevopolder hierheen zijn gezwommen? Toen ik naar informatie op zoek ging bleek dat hij al in 2017 is gezien in onze stad. En hij komt inderdaad uit de Flevopolder lees ik in de Stentor.  

Dus is het niet vreemd dat er plotseling een bever voor mijn neus op dook. Ik heb hem twee avonden gezien. Daarna niet meer.

18-5-23

 

 

 

 

 

 

 

 

 Hier is een filmpje van de bewuste bever.                                                                19-5-23

Ik vind in de Harderwijker courant van 13 januari 2023 een waarschuwing. De bever bedreigt de veiligheid van de dijken. Daarover las ik niets in de Stentor. Ook niet in een artikel uit 2024. Er staat: "Het beeld ontstaat dat bevers ons vooral tot last zijn. Maar niets is minder waar, zegt bioloog Elze Polman van de Zoogdiervereniging. "Eigenlijk lijken ze heel erg op ons. Bevers leven in families en proberen het water te reguleren, net als wij. Het zijn juist heel fijne buren, die ook de biodiversiteit stimuleren. Met hun geknaag zorgen ze voor dood hout en dat trekt bijvoorbeeld weer insecten en vogels aan.’’

12 Januari 2025 meld de Harderwijker courant opnieuw iets over de bever. 

Ik vind nog een stuk op de site: Harderwijkse zaken gemaakt op 21 februari 2025. Daarin wordt beschreven dat de bever een aanwinst voor de natuur is, maar er is ook reden tot bezorgdheid. Men gaat het in de gaten houden.

De bever schijnt hier nog steeds rond te zwemmen. Dus moet ik maar eens wat in de buurt rond struinen.

Ik heb ook nog een filmpje van een bever in de Flevopolder. Dat kun je hier zien.  

 

WOLVEN

Mijn avonturen met de wolf.

Dat de wolf in ons land is weet iedereen ondertussen, of je dat nu wilt of niet. Ik heb al diverse ontmoetingen met hem gehad. De eerste keer was tijdens de herten bronst in 2023.

Ik stond over de hei te kijken naar een bronst roedel toen er van achter mij twee bruine dieren aan kwamen rennen. Ik dacht dat ik hindes zag. Maar zo'n tien meter van mij af trokken, tot mijn grote schrik, twee wolven langs. Ze hadden totaal geen belangstelling voor mij, maar wel voor het roedel verderop op de hei. Het ging zo snel dat ik niet in staat was om mijn fototoestel goed scherp te richten op de wolven en een portie adrenaline had daar ook mee te maken. Dus plaats ik een kleine foto die niet scherp is. Natuurlijk wist ik dat dit een keer kon gebeuren. Er staats iets van op film. Let op de alertheid van vooral de hindes. 

Soms zag ik hem 2 seconden in het bos. Eens hoorde ik een soort stampend geluid. Ik naderde een waterpoel. Daar kwam het vreemde geluid vandaan en ik zag een grijs dier wegrennen. Dat moet een wolf zijn geweest die het water al spetterend verliet. 

Op 15 januari 2024 was ik met mijn oudste kleinzoon, die toen 20 was, aan het wandelen in het bos. Plots rende er een roedel hindes links langs ons en staken het pad over. Die onrust werd snel duidelijk; er zaten twee wolven achter hen aan. We kwamen herten en wolven een aantal keren tegen. Ze renden rondjes. Wat een spektakel in het bos. Ik was blij dat mijn kleinzoon er bij was. Alles wat we verwacht hadden, maar dit niet. Na een grote schreeuw werd het rustig in het bos. We dachten dat een hinde in nood dit geluid had gemaakt. Later bleek dat een boswerker dit had gedaan. Hij had de wolf de stuipen op het lijf gejaagd zodat deze zijn achtervolging achter een hert staakte. Gelukkig voor de herten. Maar geen voedsel voor de wolven, althans niet onder onze ogen. Ik heb gepoogd dit tafereel enigszins vast te leggen.

5 Juni 2024 kwam ik samen met mijn man de wolf tegen op een heideveld. Hij was daar bezig om muizen te vangen. Toen hij ons zag ging hij er niet vandoor. Dat was een mooie gelegenheid om hem goed op de foto te krijgen.

 

Bijzonder is het kleur verschil van de wolf door schaduw en zon.

Iemand heeft mij verteld dat deze wolf is verongelukt.

Ook van hem heb ik een film gemaakt. Die kun je hier zien.

Zet het geluid maar zachter. Dit kan ik helaas niet meer veranderen op Tou-Tube.

Geniet ervan. 

 

 

 

 

 

VIER GEWEIDRAGERS

Onze kleindochter, Lora van 11 jaar kwam afgelopen week 3 nachten bij ons logeren. De eerste wens die ze had was om 's morgens vroeg het bos in te gaan om wild te spotten. 

We gingen vrijdagmorgen. Helaas was er niets te zien. Wel hebben we even van de mandarijneenden genoten. 

Zondagmorgen probeerden we het opnieuw. En toen hadden we geluk. We wachtten aan de rand van de hei en na misschien een half uur zagen we rechts van ons 4 geweidragers aan komen. Twee hadden een groot gewei. De andere twee niet. Eerst dacht ik dat het hindes waren. Maar gezien hun postuur zullen het geweidragers zijn geweest die hun stangen al hebben afgeworpen.

Lora stond klaar met mijn panasonic DMC-TZ70 op een een statief, een éénpoot. De edelherten waren best ver weg. Lora heeft kans gezien er een foto van te maken.

 

 

Bovendien heeft ze er een prachtig filmpje van gemaakt. Dat zie je hieronder. 

Dat het filmpje beslist niet onderdoet voor mijn filmpje, gemaakt met mijn Nikon P950, kun je zien op You Tube.

 

IJSVOGELS

In een park aan het Veluwe meer vliegen een man en vrouwtjes IJsvogel rond, naarstig op zoek naar visjes. Ik hoop dat ze binnenkort een paartje gaan vormen. 

Hiernaast zie je een mannetje. Je herkent hem aan de zwarte onderkant van de snavel.

 

Hieronder zie je het vrouwtje. Haar snavel is rood aan de onderkant. Dit is goed te zien 

 

Wanneer de IJsvogel in de volle zon zit of vliegt dan veranderd de blauwe kleur van veren in bijna groen, zoals je rechts en onder ziet. Dit ontstaat door het feit dat het licht op een andere manier van de iriserende veren weerkaatst.

Dit wordt het Tyndall-effect genoemd.

 

 

 

 

 

 

 

 

GEWEIEN

Eind februari en begin maart verliezen de edelherten hun geweien, oftewel stangen. Ik heb dat nog nooit gezien, behalve op filmpjes. De geweidragers schudden met hun kop of stootten tegen iets en dan valt de stang er af. Dat is best een ingrijpend gebeuren vertelde een boswachter. Het kost het hert een hoop energie en hij is verzwakt na die tijd. De boswachter vertelde dat het hert dan een prooi kan zijn voor de wolf. Hij was de helft van zijn geweidragers door wolven kwijtgeraakt. 

De oudste geweidragers verliezen het eerst de stangen. De jongeren, spitsers (als ze twee kleine stangen hebben) veel later. 

Op de foto links zie je een geweidrager zonder gewei. De foto is gemaakt op 7 maart 2022. 

Het kan zijn dat iemand een stang vindt. Als het op het pad ligt mag je het meenemen. Ik wist dat niet maar ik hoorde dit in een film van Marcel Everts. 

 

Nu hebben wij in 2019 een stang gevonden. Toen dachten we, mijn man en ik, dat we het niet mee mochten nemen. Maar voor het geval dat we er één zouden vinden hadden we een jute zak mee genomen. We gingen vaak het bos in en ja, het was een keer raak. De stang ging in die jute zak en in mijn rugtas. We hoopten dat we de boswachter niet tegen zouden komen, want zo'n kans krijg je zelden. Het liep goed af.

Deze pronkt nu in onze kamer. 

De meeste stangen liggen echter op onbereikbare plaatsten. 

MANDARIJNEEND

Een week terug ontmoette ik bij een kleine wandeling mandarijneenden. Wat is het mannetje mooi van kleur. Hij heeft ook een bijzondere kraag. Ik kon daar niet voorbij lopen zonder een paar foto's te maken.

Op de linkse foto zijn het mannetje en vrouwtje samen te zien.

Op Wikipedia lees ik: "De mandarijneend broedt in Europa van april tot juni en heeft in deze periode één legsel. Een nest bevat tussen de 8 en de 12 eieren. De mandarijn eend broedt in (boom)holtes. De mandarijneend broedt in paren en voedt ook samen de jongen op, dit paartje blijft vaak hun hele leven samen. Na een broedduur van 28 tot 31 dagen komen de jongen uit. Na de eerste dag verlaten de jongen het nest en komen ze er niet meer terug. De ouders verzorgen hen op het water en in het gras. Na 60 dagen kunnen ze vliegen en verlaten ze de ouders. De jongen zijn als ze geboren worden, net zoals de moeder, grijsbruin van kleur."

Wat ik heel bijzonder vind is dat het mannetje en vrouwtje elkaar hun leven lang trouw blijven. 

Op deze site zie je een filmpje van parende mandarijneenden. Als ik dat nog eens zelf zie hoor je dat direct van mij.  

Ik heb wel een filmpje kunnen maken van baltsende mandarijneenden.

MUIZENLIEFDE

Muizenliefde tot de dood. 

Het is Valentijnsdag vandaag. Een mooi moment om mijn muizen ontmoeting te delen. Op 8 augustus 2024 fietste ik op een fietspad en zag iets bewegen. Het bleek een muis te zijn. Maar wat doet hij daar eigenlijk? Ik stap af en zie dat het twee muizen zijn. Helaas is er één dood. Meteen gaat de levende muis er vandoor. Ik ben een bedreiging. Op een afstand wacht ik af wat er gebeurd. En ja hoor, de muis kwam terug. Hij of zij ging bij zijn maatje staan en liep er om heen. Het ontroerde mij en deed mijn hart smelten. Waarom zou je bang zijn voor muizen? Ik heb daar foto's van kunnen maken.

 

Ik heb er een filmpje van gemaakt waarin ik de harde werkelijkheid ook laat zien: de één zijn dood is de ander zijn brood. Dit filmpje werd opgemerkt door Omroep Gelderland. 

De beheerder van Natuurbezoekerscentrum Kleinprofijt, Merijn van den Hoogenhoff heeft er een leuk artikel over geschreven. Het is de moeite waard om te lezen. Er is ook een klein stukje film te zien, waarin niet getoond wordt dat de vliegen zich tegoed doen aan de muis. 

Dan nog een muizen anekdote uit mijn jeugd toen ik een woninkje huurde. Ik was in de keuken bezig en er kwam een muis aangelopen. Muis en ik schrokken en de muis zocht zijn toevlucht in mijn wijde broekspijp. Hij kwam ergens bovenaan klem te zitten en ik sloeg er aan de buitenkant tegenaan, waarna hij uit mijn broekspijp zakte. Hij was dood. Ik was er een beetje ontdaan van.

 

BRONST 2017

Al jaren zaten we 's avonds samen, of met een kleinzoon, op een bankje te wachten op het burlen. Een prachtig fascinerend geluid. 

En eindelijk begon ik mij af te vragen wat er nou eigenlijk gebeurde. Dus startte ik een zoektocht op internet. Vanaf dat moment, in 2014 kon je me bijna elke morgen, tijdens de bronst, in het bos vinden. 

Op mijn eerste filmpje ben ik erg trots. Ik had nog maar een heel simpele camera, een panasonic DMC-TZ70. 

Hier zie je enkele foto's van datzelfde jaar. 

21-9-17

22-9

26-9

Ben je nu nieuwsgierig naar dat bronstgeluid? Luister en kijk dan naar deze film. 

Weet je niet wat de bronst inhoud? Kijk dan op de site van Staatsbosbeheer.

BOOMSTOEL

Op 21 september 2023 won ik een boomstoel via de site Hertenbosch. Zo kan ik redelijk gemakkelijk zitten en wachten tot een hert of zwijn langs komt. 

Alleen ben ik niet zo'n zitter en wachter. Toch heb ik dankzij dit zitstoeltje wel een bijzondere ervaring meegemaakt. Een geweidrager was aan het stoeien met een liggende andere geweidrager. Maar er was iets aan de hand! Deze liggende geweidrager was gevorkeld, dat wil zeggen dat hij doorstoken was met het gewei van zijn tegenstander. Ik heb er een filmpje van gemaakt.