EEN MOOIE OCHTEND

Wat een prachtige ochtend was het gisteren. Ik was erg vroeg op gestaan en dat was niet voor niets. Als eerste zag ik vier geweidragers. Ik heb er eerder acht op die plek gezien. De afgelopen avonden was er steeds één geweidrager aan het grazen.  

 

En nu dus vier. 

Daarna dacht ik dat er een poes in het weiland zat. Toch maar even beter kijken en wat bleek, het was een vos. Die had ik dus zomaar kunnen missen. De vos rende met een lekker hapje in zijn bek door het weiland. Het leek of hij op zoek was naar een geschikte plek om zijn prooi in alle rust te verorberen.

 

Als laatste ontdekte ik een groep hindes. Daar waren ook drie kalfjes bij. Prachtig om te zien. Hier even een kleine impressie van wat ik aan het begin zag. 

 

 

Toen de hindes met kalfjes weggingen vermoedde ik dat ze een weiland over zouden steken. Ik stond klaar met mijn statief. Het gebeurde niet zo als gedacht. Ze liepen stiekem achter mij langs. Ik kon nog net de kalfjes vastleggen en ik zag dat er een hinde met kalf in het water stond. Ik had iets vaker achterom moeten kijken. 

Dat staat allemaal op de complete film op You-Tube. 

 

 

NATUUR in NIERSEN

We hadden afgelopen weekend weer eens willen kamperen, nadat onze camper een paar weken in de garage heeft door gebracht. Hij is motorisch goedgekeurd. Maar het weer werkte niet mee. En onze Hanomag is geen camper waar je gezellig een paar regendagen in doorbrengt. 1e Pinksterdag zou een mooie dag worden. En dat was het ook, op een paar buitjes in de middag na. Onze camper stond op een parkeerplaats in Niersen. Vandaar zijn we naar Welsum gefietst. Langs de IJssel zagen we diverse ooievaars nesten. 

 

Voor de eerste bui schuilden we onder grote bomen en de tweede bui brachten we in een dijkrestaurant aan de IJssel door, waar we lekker geluncht hebben. Vandaar weer terug gefietst. Op de terugtocht zag ik een hinde in het bos. Deze scharrelde langs het fietspad en bleef op het pad langs het fietspad uitgebreid staan kijken. Zo kon ik haar filmen en foto's maken. Een paar wandelaars vermoeden dat de hinde daar ergens rechts haar jong had liggen. 

 

 

 

Terug bij de parkeerplaats fietsten we bijna over een hazelworm heen. Het ging net goed.

 

 

Onze fietstocht bleek 52 km te zijn en 's avonds hebben we nog 4 km gewandeld. We gingen bij het wildkijk scherm Enkhout kijken, maar daar was het een drukte van belang. Dat is niks voor ons. We zijn 10 minuten gebleven. In de verte zag ik zwijnen met biggen en er liep een ree langs. Als je hem ziet mag je het zeggen!

 

Tijdens de wandeling, nadat we bij Enkhout weg waren gegaan, zag ik vijf hindes tussen de bomen door. Al met al was het een mooie dag.

 

LANG STRUINEN door de BOSSEN

Vrijdag 6 juni heb ik een record tijd in het bos rond gefietst. Ik startte om 13.30 en was op 22.30 thuis. Ik had niet gedacht dat ik het zo lang vol kon houden. Maar al struinend ging de tijd vanzelf voorbij. Om 17 uur dreigden er flinke buien te komen. Ik heb even geschuild onder een afdakje, maar het viel verder reuze mee. Of ik nog wild het gezien? Jazeker. Om 14 uur zag ik vier hindes grazen, op een bekende plek, ver weg. Verder zag ik weinig hier in de buurt en ben ik naar Het Aardhuis gefietst. Dat is een mooie fietstocht. Ik was om 16 uur bij het Aardhuis en kon voor 2 euro even een kijkje nemen bij de herten daar. 

 

Als eerste zag ik geweidragers. Die lagen onder de rechtse boom en waren slecht te zien. Alleen die op de foto staat liep even heen en weer. De herten waren te zien van achter een kijkscherm. 

Toen ik terug ging naar de ingang liep ik verkeerd. Mijn oriëntatiegevoel is nihil. Gelukkig zag ik aan de linkerkant een plant die ik op de heenweg ook gezien had. Ik kon oversteken door de heide en ik was weer op het juiste pad. Dat was maar goed ook want om 17 uur sluit het park en dan zou ik opgesloten worden. 

Het filmpje van mijn beleving in het park is te zien op You-Tube.

 

 

 

 

 

 

 

Het park is prachtig groen en er bloeide heel veel vingerhoedskruid. Daar liepen de damherten langs.

Daarna begon het te regenen en het zag er niet best uit. Ik had een schuilplaats gevonden onder een mededeling bord met een dakje. Maar het viel mee en kon ik mijn tocht vervolgen. 

 

 

Toen ik terug ging door het Kroondomein zag ik een hinde met haar kalfje. Helaas liepen ze snel door zodat ik alleen de foto rechts kon maken. 

 

 

 

Ik besloot nog een omweg te maken, om mogelijk het kalfje nog een keer beter te kunnen zien. Maar dat mocht niet baten. Wel zag ik een aantal hindes bij elkaar rustig op de hei lopen. 

                                                                                             

Onderweg zag ik een grote hoop poep. Een wolvendrol, dat kon niet missen. 

Natuurlijk hoopte ik de wolf ook weer eens te zien. Maar helaas. In De Stentor las ik dat je dit echt niet moet willen.  

 

 

 

  

Dichterbij huis werd ik verrast door een aantal geweidragers die, na lange tijd, op een oude bekende plaats waren gaan rusten. Ze lagen deels achter een omheinde boom, waar ze niet van mochten eten. Misschien dachten ze wel dat ze daar niet te zien zouden zijn. En dat was terecht. Toch meende ik iets te ontwaren en het kan geen kwaad om dan even in te zoomen.

Op de onderste foto zijn ze beter te zien. Mooi hé!

 

Op de volgende bekende plek was een roedel hindes met jonge geweidragers aan het grazen. 

Als kers op de taart was er, toen de zon onderging, een geweidrager lekker aan het grazen. Ik heb de foto's wat op moeten lichten. De dag kon niet meer stuk.

 

Vijf HINDES

Soms heb je van die avonden in de natuur dat het lijkt alsof het afgesproken werk is. Er zijn alleen maar reeën of varkens te zien. In dit geval waren het hindes, alleen of met zijn tweeën. Ik kwam ze tijdens mijn fietstocht tegen op plekken waar ik ze anders nooit zie. Er waren geen kalfjes bij. Mogelijk lagen die ergens verdekt te wachten op hun moeder.

 

 

 

 

 

Onderstaande hinde keek even op zodat ik een foto kon maken. Daarna bleef ze maar grazen.                                                                                                                                        

 

 

Misschien denk je dat het om één en dezelfde hinde gaat. Maar dat is niet zo, ook al lijken ze op elkaar. 

Van de eerste en de laatste twee hindes heb ik een klein filmpje gemaakt. Het is altijd leuk om te zien als ze de dekking in gaan. 

 

HERTENKALFJE

Vanmorgen heb ik mijn tweede hertenkalfje gezien. Wat is dat toch prachtig! De hinde die zich zo zorgvuldig over haar kalfje ontfermd. Ze zorgt er voor dat het zo veel mogelijk aan het zicht wordt onttrokken. Ze blijft een week lang, nadat het kalfje is geboren, in afzondering in het bos en daarna sluiten ze zich samen bij het roedel aan, zo las ik ergens. Toch kon ik vanmorgen even een blik op een prachtig kalfje werpen.

 

De hele film is te zien op You-Tube. 

Het lukte niet om een foto van het kalfje te maken. Ik heb even in mijn archief gezocht en vond een paar foto's, gemaakt op 27 mei 2021, die iets op de situatie van vanmorgen lijken.

 

 

 

 

Deze foto is gemaakt op 25 mei, ook in het jaar 2021. 

Mama geeft haar kalfje een kus. Net als dat vanmorgen achter de boom in het filmpje gebeurde.